صدا

مانده در گلو

صدا

مانده در گلو

جایی برای فریاد سکوت

هنوز هم گنبد سبزش را که بیاد میارم دلم هوای اونجا رو میکنه 

 

خدا را شاکرم که توفیق دیدار سرزمین وحی را به من داد 

 

نمی دونم چی بنویسم ، چی بگم ، از کجا بگم  

 

سخته از جایی بگی که قابل وصف نیست 

 

فقط خدا به همه توفیق رفتن بده 

 

روزهای اونجا بودن مثل برق و باد گذشت 

 

و تنها الان برام دلتنگی مسجد النبی و مسجد الحرام مونده 

 

خیلی زیباست 

 

وقتی که می بینی هیچی ، کوچک و ناچیزی در مقابل عظمتی بزرگ 

 

نمی دونم چرا وقتی یادش می افتم دلم هری میریزه 

 

یاد دوستان وبلاگی هم بودم 

 

سعی میکنم بیشتر بنویسم از سفر 

 

نظرات 2 + ارسال نظر
دلهای گیج شنبه 28 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 10:35 ب.ظ

زیارتتون قبول
و به سلامتی و خوشی.

خوش به سعادتتون.
بیشتر بنویسین لطفا. از مکانهایی که رفتین. از غربت خاکش. از حس و حال حریم کعبه.
خوش به سعادتتون. خوش به سعادتتون.
خیلی حرفه که بطلبه. که اون عظمت و ببینیم. که فکر می کنم یک چیزایی هست که واسه ی مایی که هنوز نرفتیم و ندیدم فقط حرفه. که متوجه اش نمی شیم. چیزایی که مبهمهُ نرسیدیم بهش هنوز.. ولی برای شمایی که دیدید. درک. حس. روشن. چیزی که فقط معنویت اونجا نورش و میندازه تو دل آدم.

خوش به سعادتتون.

دلهای گیج شنبه 28 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 10:38 ب.ظ

در ضمن
سوغاتیمونم می نویسیم پای حساب...
حالا به نوعی با دعایی که داشتین بی حسابیم.

ان شاا.. که سربلند باشین و به لطف این زیارت توفیقای بیشتری نصیبتون بشه.


برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد